نگاه کن مرا . . .

نگاه کن مرا
نگاه تو خوب است
نگاه تو
وارث نفس های گرم آفتاب است
که رخنه میکند
در یاخته های منجمد این کهنه درخت . . .

نگاه کن مرا
نگاه تو مرهم است

نگاه کن مرا
نگاه تو دوای درد و غم است

نگاه تو سنگ فلاخن میشود
به جان این پرنده ی به مسلخ آمده
و من ایستاده ام به امید صید نگاهت
در گذرگاه زمان
تا بمیرانی ام تا به دست جنون بکشانی ام

نگاه کن مرا
که نگاه تو نجیب است
که نگاه تو همان حکایت جاذبه ی سیب است

نگاه کن مرا
که بی نگاه تو سیب می افتد از دهانم
که بی نگاهت
قندیل می بندد تمام آشکار و نهانم
که بی نگاه تو
تکه سنگی بی جان و میخکوبم

نگاه کن مرا
که با نگاهت همیشه خوبم

نگاه کن مرا
ای که هزاران آفتاب در چشم سیاهت
ای نگاه منتظرم همیشه به راهت

نگاه کن مرا
که نگاه تو خوب است

#جبـــــارفتاحی_رستـــــــــــــا