توکہ نباشی ...

بارانے بر کویر دلم نباریدہ ، اما....
من خیس خیسم
خیس یاد و خیال "تو"
باران نباریدہ و یاد "تو"
از سقف دلم چکہ می کند.
"تو" کہ نباشی شمشادھا شاد نیستند
"تو" کہ نباشی انحناے خطوط لبخند بی رنگ میشود
"تو"کہ نباشی تن آفتاب یخ میزند
"تو" کہ نباشی دنیایم سرد میشود
"تو"کہ نباشی دل بیمارم پر از درد میشود
"تو"کہ نباشی تمام فصلھایم زمستان است
"تو"کہ نباشی دو چشمم مھمان باران است
"تو"کہ نباشی بوسہ ھای بی پایانم نثار سیگارمیشود
"تو"کہ نباشی دلم ھمدم ابر بھار میشود
"تو"کہ نباشی گلوے من و ساز گرفتہ میشود
"تو"کہ نباشی از پرندہ شوق پرواز گرفتہ میشود
"تو"کہ نباشی نقاشی ھایم کمرنگ میشود
آسمان اشک میریزد و دل خدا ھم تنگ میشود
"تو"کہ باشی دل من و پرستوھای خانہ
مھمان سیب میشوند
پس بمان
اے وارث آرامش و آب
تا از دریچۂ پاک نگاھت
دنیا را زیبا تر ببینم

جبار_فتــــــــــــــاحی_رستا